در هنگام خواندن سوره ی فصلت آیه ۵۱ از حزب نود و هفتم قرآن کریم می خوانیم که می فرماید:
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَ نََا بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِیضٍ
ترجمه
و هرگاه به انسان کافر نعمتى بخشیم، روى گرداند و خود را کنار کشد و هرگاه شرّى به او رسد پس دعایى طولانى کند.
نکته ها
کلمه ى «نَأى» به معناى دور شدن است؛ و هرگاه با واژه «جانب» بکار رود، کنایه از تکبّر و غرور است.
«نأى بجانبه» یعنى به خاطر نعمت و رفاه مغرور شد و متکبرانه خود را کنار کشید. کلمه ى
«عریض» به معناى پهن و کنایه از دعاى زیاد است.
منبع: فاراقلیط