جابر گوید: حضرت امام محمد باقر علیه السلام به من فرمود:
اى جابر آیا براى تشیع همین بس است که کسى ادعا کند محبت ما اهل بیت را؟ سوگند
به خدا که شیعیان ما نیستند مگر افرادى که تقواى خدا پیشه گیرند و او را اطاعت کنند.
شیعیان ما شناخته نمىشوند مگر به تواضع و خشوع دل، و نگاهدارى امانت، و به زیاد یاد خداکردن،
و به زیاد روزه گرفتن، و نماز خواندن، و احسان به پدر و مادر نمودن، و مراعات فقراى از همسایگان
را نمودن، و از حال آنها با خبر بودن، و از حال مسکینان و قرض داران و یتیمان با اطلاع بودن،
و به آنها رسیدگى کردن، و در گفتار از راستى تجاوز نکردن، و تلاوت قرآن کردن و زبان
را از گفتگوى با مردم مگر چیزهائى که راجع به خیر آنها است بازداشتن، و افراد امین و
مورد اعتماد اقوام خود بودن در همه چیزها.جابر گوید: عرض کردم اى فرزند رسول
خدا ما در امروز کسى را به این صفت که بیان مىفرمائى نمىشناسیم.حضرت فرمود:
اى جابر آراء و مذاهب فکر تو را خراب نکند و تو را در شک در نیاورد.آیا براى انسان
همین قدر کافى است که بگوید: من على را دوست دارم و ولایت امر او را قبول دارم
و در عین حال عمل به دستورات او نکند؟ و اگر کسى بگوید: من رسولخدا را دوست دارم –
با آنکه معلوم است که رسول خدا از على بهتر است – در صورتى که عمل به سنت
رسول خدا نکند این محبت و دوستى براى او فائدهاى ندارد.بنابراین تقواى خدا را پیشه
سازید، و به آنچه خدا فرموده عمل بنمائید. بین خدا و کسى قرابت و خویشاوندى نیست،
محبوبترین بندگان در نزد خدا پرهیزکارترین آنهاست، و عاملترین آنها به دستورات خدا.اى
جابر سوگند به خدا بندهاى نمىتواند به خدا نزدیک گردد مگر به فرمانبردارى از اوامر او، و
با ما چنین قدرت و اختیارى نیست که کسى را از آتش برى سازیم، و هیچ بندهاى بر
خدا نمىتواند حجتى اقامه کند.کسى که مطیع خدا باشد او دوست ماست، و کسى
که گناه کند او دشمن ماست، و کسى را قدرتى نیست که به ولایت
ما برسد مگر به عمل صالح و اجتناب از افعال ناپسند.
«بحار الانوار، ج ۱۵ کتاب الاخلاق ص ۱۴۸»
منبع:فاراقلیط