.:: عــشق پـنـهان ::.

خداوند در سوره یوسف آیه ۸۶ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

« قَالَ إِنَّمَا أَشْکُو بَثِّی وَحُزْنِی إِلَى اللَّـهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ»

گفت: «من غم و اندوهم را تنها به خدا می‌گویم (و شکایت نزد او می‌برم)! و از خدا چیزهایی

می‌دانم که شما نمی‌دانید! *****

در تفسیر المیزان در ذیل این آیه آمده است:

در مجمع البیان گفته است: کلمه (بث ) به معناى اندوهى است که صاحبش نتواند

آنرا کتمان کند و ناگزیر آنرا مى پراکند، و هر چیزیرا که پراکنده و متفرق کنى آنرا بث کرده اى،

و بهمین معنا است در آیه (و بث فیها من کل دابه ).

پس در آیه مورد بحث کلمه مذکور، مصدرى است در معناى اسم مفعول. و حصرى که

در جمله (انما اشکو…) است از باب قصر قلب است و در نتیجه مفادش این مى شود که من

اندوه فراوان و حزن خود را به شما و فرزندان و خانواده ام شکایت، نمى کنم و اگر شکایت کنم

در اندک زمانى تمام مى شود و بیش از یک یا دو بار نمى شود تکرار کرد همچنانکه عادت

مردم در شکایت از مصائب و اندوه هاشان چنین است، بلکه من تنها و تنها اندوه و حزنم

را به خداى سبحان شکایت مى کنم، که از شنیدن ناله و شکایتم هرگز خسته و ناتوان

نمى شود، نه شکایت من او را خسته مى کند و نه شکایت و اصرار نیازمندان از بندگانش،

(و اعلم من اللّه ما لاتعلمون – و من از خداوند چیرهایى سراغ دارم که شما نمى دانید)،

و بهمین جهت بهیچ وجه از روح او ماءیوس و از رحمتش ناامید نمى شوم. و

در اینکه گفت (و اعلم من الله ما لا تعلمون ) اشاره اى است اجمالى به علم یعقوب به خداى تعالى،

و اما اینکه این چگونه علمى بوده ؟ از عبارت قرآن استفاده نمى شود، مگر همان مقدارى که

مقام، مساعدت کند، همچنانکه در سابق هم اشاره کردیم.

منبع:فاراقلیط