گذرت که بر جسد حسین افتاد، به استخوانهای پاکش بگو:
(ای استخوانهای پاک، همیشه از باران ابرهای متراکم و پربار، بهرهور سیراب باشی.)
ابوهارون گوید: امام صادق علیهالسلام گریست و سپس گفت: بیشتر بخوان! قصیده دیگری برایش
خواندم و او باز گریه کرد، و من از پشت پرده نیز صدای گریه شنیدم.وقتی که آرام شدم، حضرت گفت:
ای اباهارون هر کس در رثای حسین علیهالسلام شعری بخواند، بگرید و ده کس را بگریاند،
بهشت برای آنان حتمی گردد. و هر که در رثای حسین علیهالسلام شعری بخواند، بگرید و
پنج کس را بگریاند، باز بهشت برای آنان نوشته شود و هر کس در رثای حسین علیهالسلام
شعری بخواند، بگرید و یکی را بگریاند، باز هم بهشت بر آن دو ضرور گردد.هر که در نزد
او از حسین علیهالسلام یادی شود و از چشمان او به مقدار پر مگسی اشک بیرون آید، پاداش
نیکی با خدا باشد و خدا برای او، به کمتر از بهشت راضی نباشد.
«ثوابالاعمال،صفحه۱۷۸»
منبع:فاراقلیط