.:: عــشق پـنـهان ::.

خداوند در سوره قصص آیه ۸۴ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«مَن جَاء بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ خَیْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَهِ فَلَا یُجْزَى الَّذِینَ عَمِلُوا السَّیِّئَاتِ إِلَّا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ»

هر کس که کار نیکی به جای آرد ، بهتر از آن را پاداش یابد و هر که مرتکب گناهی شود

، پس آنان که مرتکب گناه می شوند جز به اندازه عملشان مجازات نشوند

* * * *

در تفسیر مجمع البیان آمده است:

آیه شریفه روشنگرى مى‏ کند که خداى بخشاینده و بخشایشگر به کارهاى

شایسته و نیک بندگان از روى فزونبخشى و بزرگوارى خود پاداشى بهتر مى‏ دهد،

امّا به بدیها و گناهان آنان، کیفرى برابر همان گناه و بدى آنان؛ و این نشانگر مهر

و کرامت اوست. در آیه دیگرى همین واقعیت را بدین ‏صورت ترسیم مى‏کند که: و کسى

که به بدى و گناه دست یازد تنها به اندازه همان بدى و گناهى که کرده است کیفر مى‏ گردد.

خداوند در سوره لقمان آیه ۷ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّى مُسْتَکْبِرًا کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِی أُذُنَیْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ»

و چون آیات ما بر آنها خوانده شود ، با خود پسندی روی برگردانند ، چنان که گویی

نشنیده اند یا همانند کسی که گوشهایش سنگین شده باشد او رابه عذابی دردآور بشارت ده

خداوند در سوره لقمان آیه ۶ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ

بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ»

بعضی ، از مردم خریدار سخنان بیهوده اند ، تا به نادانی مردم را از راه خدا گمراه کنند

و قرآن را به مسخره می گیرند نصیب اینان عذابی است خوارکننده

خداوند در سوره لقمان آیه ۸ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ»

نصیب آنان که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند

باغهای پر نعمت بهشت است

خداوند در سوره عنکبوت آیه ۴۱ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاء کَمَثَلِ الْعَنکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ

أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ»

مثل آنان که سوای خدا را دوستان می گیرند ، مثل عنکبوت است که خانه ای

بساخت و کاش می دانستند ، هر آینه سست ترین خانه ها خانه عنکبوت است

تفسیر اطیب البیان:

(مثل الذین اتخذوا من دون الله اولیاء کمثل العنکبوت اتخذت بیتا وان اوهن

البیوت لبیت العنکبوت لو کانوا یعلمون ): (مثل کسانی که به غیر خدا اولیاءدیگری

برمی گزینند مانند عنکبوت است و خانه ساختنش ، و همانا که سست ترین

خانه ها، خانه عنکبوت است ، اگر می دانستند) در اینجا مشرکان را که به غیر

خدا سرپرست و ولی برای خود گرفته اند به عنکبوت تشبیه نموده است که

خانه ای بسیار سست برای خود بنا می کند، که جز اسم ، هیچ یک ازخواص

خانه را ندارد زیرا خانه برای . . .

ادامه مطلب . . .

  اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا»

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دوست او را بپرست

و در پرستش ، شکیبا باش آیا همنامی برای او می شناسی?

------------------------------------

شان نزول آیه:

چند روزى وحى قطع شد، و جبرئیل پیک وحى الهى به سراغ پیامبر نیامد.

هنگامى که این مدت سپرى گشت و جبرئیل بر پیامبر نازل شد، به او فرمود:

چرا دیر کردى؟ من‏ بسیار مشتاق تو بودم؟ جبرئیل گفت: من به تو مشتاقترم!

ولى من مامورم، هنگامى که مامور شوم مى ‏آیم و هنگامى که دستور نداشته باشم خوددارى مى‏کنم.

تفسیر اطیب البیان:

(۶۵) (رب السموات و الارض و ما بینهما فاعبده و اصطبر لعبادته هل تعلم له سمیا):

(پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست ، پس او را عبادت کن و در

امرپرستش او شکیبائی ورز، آیا همتایی برای او می شناسی ؟)، (سمی )

یعنی همنام یا مثل ومانند، قسمت اول این آیه تعلیل آیه سابق است ، یعنی

چطور خدایی که مالک آسمانها وزمین و ما بین آنهاست ، مالک امر ملائکه نباشد

و یا فراموشکار باشد؟ چون رب هرچیزی مالک و مدبر آنست و احاطه و عدم

نسیان از لوازم ربوبیت است و قسمت دوم آیه نتیجه و فرع قسمت اول است

، یعنی حالا که ملائکه فقط به امر پروردگارت نازل می شوند و ما این قرآن و کلام

الهی را بر تو نازل کرده ایم ، پس او را به یگانگی عبادت کن و در امر پرستش و

عبادت او صبر و خویشتنداری نما، چون هیچ ربی غیر از او نیست تا پروردگار تو باشد

و آیا تو کسی را سراغ داری که متصف به صفات ربوبیت باشد تا نام (رب ) شایسته

او بوده و در نتیجه تو بتوانی به جای پروردگارت او را عبادت کنی ؟ و این کلام

آخر تتمه بیان و ادامه گفتاریست که آیه در صدد تعلیل آنست .

خداوند در سوره فصلت آیه  ۴۴ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ

هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاء وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ

عَمًى أُوْلَئِکَ یُنَادَوْنَ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ»

اگر قرآن را به زبان عجم می فرستادیم ، می گفتند : چرا آیاتش به روشنی

بیان نشده است ? کتابی به زبان عجم و پیامبری عرب ? بگو : این کتاب برای

آنها که ایمان آورده‌اند هدایت و شفاست و آنها که ایمان نیاورده اندگوش‌هاشان

سنگین است ، و چشمانشان کور است ، چنانند که گویی آنها را ازجایی دور ندا می دهند

در تفسیر نمونه آمده است:بدون شک زبان عربى از غنى ترین و پرمایه ترین

زبانهاى دنیا است اما با این حال عظمت قرآن از این نظر نیست که به زبان عربى است

، بلکه عربى بودن آن به خاطر این است که خداوند هر پیامبرى را به زبان قوم خود

مى فرستد، تا در درجه اول آنها ایمان بیاورند و بعد دامنه آئین او به دیگران گسترش

‍ پیدا کند.اما بهانه جویانى که مانند کودکان هر روز مطلب غیر منطقى تازه اى

را مطرح مى کردند، و با حرفهاى کودکانه و ضد . . .

ادامه مطلب . . .

بسم الله الرحمن الرحیم

مسلمانان در بیان هیچ موضوعی مانند فضایل اهل بیت (علیهم السلام)

و مقام برجسته علمی و معنوی آنان و برخورداری آنها از مجموعه کمالاتی

که خدا اراده فرمود بشریت بدان‌ها آراسته شود، تا این پایه همسو و هماهنگ

نبوده‌اند.این یکدلی و اتفاق‌نظر به بخشی از اصول و مبانی از جمله: بیان صریح قرآن

در مورد جایگاه ویژه اهل بیت (علیهم السلام) برمی‌گردد. قرآن کریم به صراحت،

اهل بیت را از هر گونه پلیدی پیراسته و آنان را همان نزدیکان نبی اکرم (صلی الله علیه و آله)

تلقی کرده که دوستی و محبت آنان پاداش رسالتی است که خدای متعال به بشریت

ارزانی داشته و نیک خصالانی‌اند که خالصانه از خدا فرمان بردند و از عذاب او هراسیدند

و به ترس و بیم خدا در دل، آراسته شدند و خدا نیز بهشت جاودان و رهایی از عذاب

خویش را برای آنان ضمانت فرمود.امام حسن مجتبی (علیه السلام) بی‌تردید از

شمار اهل بیتی است که از پلیدی، پاک و پیراسته‌اند. آن بزرگوار به فرموده آیه مباهله

که در ماجرای مباهله رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با مسیحیان نجران نازل شد

فرزند رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) به شمار می‌آید و قرآن کریم یاد این

حادثه تاریخی را در آیه 61 سوره مبارکه آل عمران جاودانه ساخت.

«فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا

وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ»؛

هرگاه پس از علم و  دانشی که به تو رسیده کسانی با تو به دشمنی و ستیز برخیزند

به آنها بگو: بیایید ما و شما، فرزندان و زنان و نفوس خویش را فرا خوانده و سپس

یکدیگر را نفرین نموده و لعنت خدا را نثار دروغگویان کنیم.ارباب حدیث به طرق گوناگون

روایت کرده‌اند که شأن نزول این آیه شریف در مورد اهل بیت (علیهم السلام)

که عبارتند از: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) و علی بن ابی طالب، فاطمه الزهرا،

حسن و حسین (علیهم السلام) نازل شده و منظور از کلمه «أبناء»

در این آیه بی‌تردید امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) است.رسول خدا

(صلی الله علیه و آله) در این رخداد تاریخی . . .

ادامه مطلب . . .

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر حضرت علی (علیه السلام) جانشین پیامبر (صلی الله علیه و آله)

است، چرا نامی از ایشان در قرآن نیامده است؟

این سوال زیاد پرسیده می شود اما باید گفت فرض این سوال از اساس صحیح نبوده و

نمی توان گفت که نام ایشان در قرآن نیامده است بلکه طبق راویت حفص از عاصم

که قرآن مکتوب مطابق آن نگاشته شده، اندیشمندان شیعه و اهل تسنن یک آیه

را روایت کردند که نام حضرت (علیه السلام) در آن عنوان شده است و سوای آن،

روایات، روایات متعددی از بزرگانی مانند شیخ صدوق، ابن شهر آشوب و عده کثیر

دیگری موجود است که در مقام نظر حکم به این موضوع می کنند.کدام آیه است که

نام حضرت علی (علیه السلام) در آن ذکر شده است؟آیه 50 سوره مبارکه مریم:

" وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا؛

و به آنان از رحمت خود [چیزها] بخشیدیم و بر ایشان

نامی نیک و آوازه ای بلند بر جای گذاشتیم.

"اما ماجرا در این آیه به این ترتیب است که حضرت ابراهیم (علیه السلام)

از خداوند لسان صدقی را می خواهد که در آیه 84 سوره شعرا به آن اشاره شده است

" وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ"

و استجابت آن در آیه 50 سوره مریم ذکر می شود. استجابت این دعا نه تنها

برای ابراهیم(علیه السلام) بلکه برای اسحاق(علیه السلام) و یعقوب(علیه السلام)

و البته به نظر می رسد تمام پیامبران صورت گرفت. اما روایت در این زمینه بسیار است

و در منابع شیعه، چهارده روایت، در منابع اهل تسنن یک روایت و در منابع زیدیه

یک یا دو روایت پیرموان این موضوع به چشم . . .

ادامه مطلب . . .

خداوند در سوره فاطر آیه ۲۲ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَمَا یَسْتَوِی الْأَحْیَاء وَلَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَن یَشَاء وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِی الْقُبُورِ»

   و نه زندگان یکسانند و نه مردگان. همانا خدا هر که را بخواهد

شنوا مى‏ کند و تو کسانى را که در گورهایند شنوا نتوانى کرد

----------------------------------------------

در تفسیر مجمع البیان آمده است:

وَمَا یَسْتَوِی الْأَحْیَاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُو هرگز زندگان و مردگان نیز با هم برابر نمى‏ باشند.

به باور پاره‏اى منظور این است که ایمان‏ آوردگان و توحیدگرایان با کفرگرایان و مشرکان

برابر نیستند.امّا به باور پاره‏اى دیگر منظور این است که دانشوران و مردم نادان

یکسان نمى‏ باشند.و از دیدگاه برخى منظورِ قرآن این است که: هان اى مردم!

همان گونه که نابینا و بینا، و سایه آرامبخش با گرماى سوزان، و تاریکى‏ ها

با روشنایى، با هم همشکل و همانند و داراى یک اثر و فایده نمى‏ باشند، درست

همین گونه پرستش خداى یکتا با پرستش‏ هاى ذلت‏بار و شرک ‏آلود، و انسان‏هاى

توحیدگرا و با ایمان، با کفرگرایان، و حق با باطل و بیداد، و دانشمندان با مردم نادان،

برابر و یکسان نیستند؛ و این نمونه‏ ها در این آیات براى مثال و روشنگرى این حقایق

آمده است.إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَنْ یَشَاءُبى‏ گمان خدا . . .

ادامه مطلب . . .

در آیه‌ی ۵ از سوره‌ی مائده ابتدا می‌فرماید «أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبات‏»، یعنی آن چه پاک، طاهر،

نیکو و مفید است را بر شما حلال نمودم. سپس به برخی از نیازهای ضروری مانند

«خوردن» اشاره نموده و پس از بیان حکم آنها، به نیاز «مرد و زن» به یک‌ دیگر

پرداخته است و پس از بیان ضرورت برقراری روابط و انحصار نیکو و حلال بودن آن به

شکل ازدواج (نکاح)، ‌تأکید می‌فرماید: «غَیْرَ مُسافِحینَ وَ لا مُتَّخِذی أَخْدان‏»،

یعنی این رابطه نباید به شکل رفیق‌گیری [همان دوست دختر و پسر] و زناکاری باشد.

خداوندی که انسان را خلق نموده و راه‌های رسیدن به کمال و سعادت دنیا و آخرت

را به نشان داده و با بیان چگونگی روابط انسان با هر شخص، جامعه یا موضوعی به

گونه‌ای که هم رفع نیازش را نماید و سبب کمالش گردد قوانینی وضع نموده است،

نه تنها خود بهتر از هر کس دیگری می‌داند که انسان [اعم از مذکر یا مۆنث] به جنس

مخالف نیاز دارد، بلکه می‌فرماید: خودم در قوانین تکوینی خلقتم، و بر اساس علم

و حکمتم این غریزه و محبت را به شما داده‌ام. هم چنان که

نیاز و محبت چیزهای دیگری را نیز بر شما قرار داده‌ام.

ادامه مطلب . . .

خداوند در سوره اسرا آیه  ۱۰۵ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلاَّ مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا»

این قرآن را به حق نازل کرده ایم و به حق نازل شده است و تو

را، نفرستاده ایم مگر آنکه بشارت دهی و بیم دهی

در تفسیر مجمع البیان آمده است:وَ بِالْحَقِّ اَنْزَلْناهُ‏ما این قرآن را به حق بر تو فروفرستادیم؛

وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ‏و این کتاب پرمعنویت بر اساس حق و حکمت فرود آمده است.

منظور از آمدن آن، این است که مردم آن راتلاوت کنند و با مفاهیم بلند و مقرّرات

آن آشناشوند و به آن عمل کنند.و منظور از «فرود آمدن آن به حق» نیز این است

که کران تا کران مفاهیم و معارف آن نیز بر اساس حق است و مردم را به سوى

حق فرا مى‏‌خواند.به باور «بلخى» ممکن است ضمیر در «انزلناه» به موسى

بازگردد و منظور این باشد که ما موسى را به حق به رسالت فرستادیم…

درست بسان این آیه شریفه که مى‌‏فرماید: و انزلنا الحدید…و به باور برخى دیگر،

ممکن است اشاره به همان نشانه‏ها و معجزه‌‏هاى نه‌‏گانه موسى باشد، چراکه

بازگشت ضمیر مذکّر به مؤنّث نیز در ادبیات عرب نمونه دارد…

وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلاَّ مُبَشِّراً وَ نَذیراً.و ما تو را اى پیامبر به این منظور فرستادیم که

شایستگان و خوبان را نوید بهشت دهى و

گناهکاران را از آتش دوزخ بترسانى و هشدار دهى.

قرآن، منبع بسیاری از دانش‌ها، علوم و آگاهی‌ها است ولی بر اساس آنچه

که بسیاری از بزرگان دینی و کارشناسان این عرصه بیان می‌کنند از آنجایی

که مسلمانان آنچنان مراجعه‌ای به آن ندارند جامعه آنان همواره با مشکلات

بسیاری در طول تاریخ گرفتار بوده است.بخشی از مفاهیم آیه ۳۰ سوره «فرقان»

به توجه نکردن مسلمانان به کتاب آسمانی‌شان می‌پردازد که

در ادامه به متن، ترجمه و برخی مفاهیم مرتبط با آن اشاره می‌شود:

«وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا»

ترجمه آیه:«پیامبر (در روز قیامت از روی شکایت) می‌گوید:

پروردگارا قوم من این قرآن را رها کردند.»

برخی از مفاهیم مرتبط با آیه:این آیه، از گلایه پیامبر اسلام(ص) سخن می‌گوید

و آن حضرت چون «رحمهللعالمین» است نفرین نمی‌کند.امام رضا(ع) فرمود:

ادامه مطلب . . .

خداوند در سوره ص آیه ۸۵ می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنکَ وَمِمَّن تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ»

جهنم را از تو(شیطان) و از همه پیروانت پر کنم

در تفسیر نمونه آمده است:این آیات که آخرین آیات سوره ص است ،

در حقیقت خلاصه اى است از تمام محتواى این سوره و نتیجه اى است

براى بحثهاى مختلفى که در این سوره آمدهنخست در پاسخ ((ابلیس ))

که تهدید کرد تمام انسانها را به جز ((مخلصین )) اغوا مى کند خداوند

((فرمود: به حق سوگند، و حق مى گویم )) (قال فالحق و الحق اقول ).

((که جهنم را از تو و پیروانت همگى پر خواهم کرد))

ادامه مطلب . . .