جایگاه امام مجتبی (علیه السلام) در قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

مسلمانان در بیان هیچ موضوعی مانند فضایل اهل بیت (علیهم السلام)

و مقام برجسته علمی و معنوی آنان و برخورداری آنها از مجموعه کمالاتی

که خدا اراده فرمود بشریت بدان‌ها آراسته شود، تا این پایه همسو و هماهنگ

نبوده‌اند.این یکدلی و اتفاق‌نظر به بخشی از اصول و مبانی از جمله: بیان صریح قرآن

در مورد جایگاه ویژه اهل بیت (علیهم السلام) برمی‌گردد. قرآن کریم به صراحت،

اهل بیت را از هر گونه پلیدی پیراسته و آنان را همان نزدیکان نبی اکرم (صلی الله علیه و آله)

تلقی کرده که دوستی و محبت آنان پاداش رسالتی است که خدای متعال به بشریت

ارزانی داشته و نیک خصالانی‌اند که خالصانه از خدا فرمان بردند و از عذاب او هراسیدند

و به ترس و بیم خدا در دل، آراسته شدند و خدا نیز بهشت جاودان و رهایی از عذاب

خویش را برای آنان ضمانت فرمود.امام حسن مجتبی (علیه السلام) بی‌تردید از

شمار اهل بیتی است که از پلیدی، پاک و پیراسته‌اند. آن بزرگوار به فرموده آیه مباهله

که در ماجرای مباهله رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با مسیحیان نجران نازل شد

فرزند رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) به شمار می‌آید و قرآن کریم یاد این

حادثه تاریخی را در آیه 61 سوره مبارکه آل عمران جاودانه ساخت.

«فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا

وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ»؛

هرگاه پس از علم و  دانشی که به تو رسیده کسانی با تو به دشمنی و ستیز برخیزند

به آنها بگو: بیایید ما و شما، فرزندان و زنان و نفوس خویش را فرا خوانده و سپس

یکدیگر را نفرین نموده و لعنت خدا را نثار دروغگویان کنیم.ارباب حدیث به طرق گوناگون

روایت کرده‌اند که شأن نزول این آیه شریف در مورد اهل بیت (علیهم السلام)

که عبارتند از: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) و علی بن ابی طالب، فاطمه الزهرا،

حسن و حسین (علیهم السلام) نازل شده و منظور از کلمه «أبناء»

در این آیه بی‌تردید امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) است.رسول خدا

(صلی الله علیه و آله) در این رخداد تاریخی . . .

ادامه مطلب . . .