.:: عــشق پـنـهان ::.

استاد رائفی پور :

یکی از بزرگترین دو راهی های تاریخ ، دو راهی علی بن ابیطالب عليه السلام بود.

پیامبر می فرماید：من در آن دنیا برلب حوض ایستاده ام ، صحابه ی من را

گروه گروه وارد می کنند، زمره زمره وارد می کنند

(زمره در خود صحیح بخاری عددش هفتادهزار تاست)

ناگهان می بینم فرشته ای می آید و جلوی اینها را میگیرد و از من دورشان می کند.
می گویم ：اینها را کجا می برید؟
جواب می دهند：الی النار ، به سمت آتش و جهنم.
چرا ؟
می گوید：ای پیامبر تو چه می دانی که بعد از تو چه کارهایی

که نکردند ، به جاهلیت برگشتند .

پیامبر می فرماید：انگشت شمار ماندند ، همه جهنمی شدند.

به همین خاطر است امیر المؤمنین می فرمود：در این آیه که می گوید

( اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ )

از صبر و صلاة کمک بگیرید ، صبر پیامبر است و صلاة هم من هستم.

برعکس این آیه که همه می گویند صبر از صلاة سخت تر است اما این آیه می گوید نماز سخت تر است.

امیرالمؤمنین می گوید:صبر پیامبر بود و صلاة من هستم ، به من که رسید کارشان سخت شد.

یعنی یک دو راهی خیلی خیلی خیلی وحشتناک ، همان دو راهی ولایت امیرالمؤمنین بوده است.

از عاشورا تاظهور- ۹۲/۰۸/۲۱ شاهرود

التماس دعای فرج