امیرالمومنین امام علی علیه السلام:
…اما آدم (ع) از آنچه نهى شد، اقدام کرد و علم خداوند درباره او
تحقق یافت، تا آنکه پس از توبه، او را از بهشت به سوى زمین فرستاد،
تا با نسل خود زمین را آباد کند، و بدین وسیله حجت را بر بندگان تمام کرد.
پس از وفات آدم علیه السّلام زمین را از حجّت خالى نگذاشت و میان فرزندان
آدم علیه السّلام و خود، پیوند شناسایى برقرار فرمود، و قرن به قرن، حجّت ها
و دلیل ها را بر زبان پیامبران برگزیده آسمانى و حاملان رسالت خویش جارى ساخت،
تا اینکه سلسله انبیاء با پیامبر اسلام، حضرت محمد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم )
به اتمام رسید و بیان احکام و انذار و بشارت الهى به سر منزل نهایى راه یافت.روزى
انسان ها را اندازه گیرى و مقدّر فرمود، گاهى کم و زمانى زیاد، و به تنگى و وسعت
به گونه اى عادلانه تقسیم کرد تا هر کس را که بخواهد با تنگى روزى یا وسعت آن
بیازماید، و با شکر و صبر، غنى و فقیر را مورد آزمایش قرار دهد.پس روزى
گسترده را با فقر و بیچارگى در آمیخت، و تندرستى را با حوادث دردناک پیوند داد،
دوران شادى و سرور را با غصّه و اندوه نزدیک ساخت.اجل و سر آمد زندگى را مشخّص
کرد، آن را گاهى طولانى و زمانى، کوتاه قرار داد، مقدّم یا مؤخّر داشت،
و براى مرگ، اسباب و وسائلى فراهم ساخت، و با مرگ، رشته هاى زندگى را در
هم پیچید و پیوندهاى خویشاوندى را از هم گسست تا آزمایش گردند. …
«نهج البلاغه، خطبه ۹۱»
منبع:فاراقلیط