امیرالمومنین امام علی علیه السلام در خصوص تعریف زهد و پارسایی فرموده‌اند:

زهد بین دو کلمه از قرآن است، که خدای سبحان فرمود:” تا بر آنچه از دست شما رفته حسرت نخورید،

و به آنچه به شما رسیده شادمان مباشید” کسی که بر گذشته افسوس نخورد و به آینده

شادمان نباشد، همه جوانب زهد را رعایت کرده است.

«نهج البلاغه، حکمت۴۳۹»

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمودند:

بسا روزه‌دارى که بهره‌اى جز گرسنگى و تشنگى از روزه‌دارى خود ندارد، و بسا شب زنده‌دارى

که از شب زنده‌دارى چیزى جز رنج و بى خوابى به دست نیاورد! خوشا خواب زیرکان، و افطارشان

«نهج البلاغه، حکمت ۱۴۵»

امیرالمومنین امام علی علیه السلام : این حوادث هنگامى رخ نشان مى دهد که

جنگ در میان شما طولانى شود، و دنیا چنان بر شما تنگ گردد که ایام بلا را طولانى پندارید،

تا روزى که خداوند پرچم فتح و پیروزى را براى باقیمانده نیکان شما به اهتزاز درآورد.

(زمان ظهور حضرت حجت عجل الله تعالى فرجه الشریف). فتنه ها آنگاه که روى آورند با

حق شباهت دارند، و چون پشت کنند حقیقت چنانکه هست، نشان داده مى‌شود. فتنه ها

چون مى آیند شناخته نمى‌شوند، و چون مى‌گذرند، مورد شناسایى قرار مى‌گیرند. فتنه ها

چون گردبادها مى چرخند، از همه جا عبور مى کنند، در بعضى از شهرها حادثه مى آفرینند

و از برخى شهرها مى گذرند.

«نهج البلاغه، خطبه ۹۳»

عشق است علی بن ابی طالب

در نهج البلاغه “خطبه قاصعه” از امام علی علیه السلام

به هنگام نکوهش کبر و خود برتربینى چنین مى خوانیم:

پند و عبرت گیرید به آنچه خداوند با ابلیس رفتار کرد، در آن هنگام که اعمال و عبادات

طولانى و تلاش و کوشش‌هاى او را که شش هزار سال بندگى خدا کرده بود …

به خاطر ساعتى تکبر ورزیدن بر باد داد، با این حال چه کسى بعد از ابلیس مى تواند

از کیفر خدا در برابر انجام همان معصیت مصون بماند؟ نه، هرگز، ممکن نیست

خداوند، انسانى را به بهشت بفرستد، در برابر کارى که به خاطر آن فرشته‌اى را

از بهشت رانده است. حکم خداوند در باره اهل آسمان و زمین یکى است.

«نهج البلاغه،خطبه ۱۹۲»